شاید بارها این حدیث معروف  نبوی را شنیده ایم که لحظه ای تفکر از هفتاد سال عبادت والاتر است و به راستی رمز و راز آن یک لحظه تفکر در چیست که گوی سبقت را از تهجد یک عمر انسان می رباید و خالق هستی را به انتظار آن شکفتگی گل سرخ به ههیجان می آورد و چنین پاداش بزرگی را به آرمغان می دهد.

اما بارها و بارها طعم عبادت را چشیده اند خلایقی و راه به جایی نبردند در دور باطل توهمات خویش  غرق شدند و با پیشانی پینه بسته خویش پنداشتند دریک قدمی حقیقت منزل گزیده اند اما ندانستند در آغوش شیطان آرامیده اند و آن پینه بر پیشانیش جای بوسه شیطان است.

آنگاه که عبادتشان گوشه ای از پرده جهل را ندرید و آستان حقیقت را بر آن نگشود و باز فشار را پیشانی خود افزودند و گمان بردند دریچه حقیقت بر شان گشوده خواهد شد وحی آسمانی بر آنان نازل خواهد گشت و هر چه بیشتر در این وادی گام نهادند بیشتر آشفته شدند و به فروغی از نور جاویدان دست نیافتند.

این چنین در کویر لم یزرع هدایت و آگاهی سرگردان بودند و دل خوش به ملکی که وحی الهی را بر آنان نازل سازد اما زهی خیال باطل که الهامکی حتی برقلب آنان فرود نیآمد.

اما حکایت موج حامیان جوان و نوجوان احمدی نژادی ها از جنس دیگری است.

جوانانی که بیش از آنکه بر پیشانی خود فشار آورند از عقل خود مدد گرفته اند و در کویر اختناق اقتدارگرایی راه را یافتند و عداوت شب پرستان اندیشه ستیز را به جان خریده اند و با هر زحمتی که در پی داشت قصد کرده اند چروکی از پیشانی فرزند مظلوم ملت بگشایند.

و آن لحظه تفکر چنان بال گشود که با شنیدن آواز کوچ  پرستوها بر بالای کویر اختناق، خواب شب پرستان را سخت آشفته ساخت که نکند آوای این پرستوها نشانه برآمدن خورشید حقیقت باشد. این چنین پرستوها در سحر لحظه دیدار با آوای بلند مژده سر برآوردن گل سرخ را در کویر اختناق سر دادند

و خفاشان شب سیرت را کمر همت به چیدن گل سرخ کردند تا قبل از برآمدن خورشید حقیقت نشانی از رویش و زایش در کویر اختناقشان نباشد اما چه سود با چیدن هر گل سرخ هزاران گل سرخ نو شکوفه زد و آن کویر اختناق را به دشت لاله های آگاهی و بصیرت در آستانه طلوع خورشید حقیقت مبدل ساخت.